11 maart 2016, een wandelverslag door Luc Van Wanzeele
Vrijdag 11 maart 2016. Zonnig en droog, ideaal wandelweer. Enkel de frisse temperatuur hield ons bijna tegen om een uitstapje te maken. Maar koud weer houdt Nell, onze Duitse herdershond, niet tegen. Met handschoenen en een extra sjaal zijn we er klaar voor. Vooraf hebben we de brochure Zoerselbos goed bestudeerd. Alles is prima uitgelegd. Met bus en tram naar de Rooseveltplaats in Antwerpen. Daar hebben we aansluiting met de snelbus 427 naar Zandhoven. Het is de eerste keer dat we die lijn nemen en zijn dus niet zo goed vertrouwd met de haltes. Is het nog niet tijd om af te stappen? De bus stopt niet aan elke halte en dat is soms verwarrend. Gelukkig hebben we op onze smartphone een handige applicatie van De Lijn. Met ‘halteaankondiging’ word je enkele minuten vooraf verwittigd dat je je halte nadert.
Rond 11 uur staan we aan het vertrekpunt van de wandeling. Met de beschrijving en het bijhorend kaartje is zich oriënteren een fluitje van een cent. In het begin wandel je in een landelijke omgeving langs verharde wegen. Maar al gauw gaat het asfalt over in een aardeweg en komen we in bosrijke omgeving. Niets is mooier dan een hond de omgeving zien verkennen. Niets ontsnapt aan haar aandacht. Met haar neus onderzoekt ze elk plekje. En ze kan niet aan de verleiding weerstaan om in elke plas een duik te nemen. Het is dit jaar erg nat. Op sommige plaatsen staat het water hoog en is het erg drassig. Voor Nell een feest. Gelukkig zijn de wandelwegen goed verhard en hebben we nergens last gehad van modderige paadjes, behalve een klein stukje bospad na knooppunt 22 richting knooppunt 30 waar je aan de houten bareel linksaf moet slaan. Maar in een bos weet je dat je zoiets mag aan verwachten. Met stevige wandelschoenen is het geen probleem. Voor Nell kon de pret niet op. Hond en modder, dat gaat samen.
De wandeling brengt ons na het bos langs rustige paadjes door graslanden en beemden. De temperatuur is inmiddels gestegen en het zonnetje doet deugd. We hebben het zelfs een beetje te warm. Dat heb je in deze tijd van het jaar. Vogels kondigen met hun gekwetter en getsjilp het einde van de winter aan. En de eerste pissebloemen (pardon, paardenbloemen) zijn er ook! Dat is vroeg. Hier en daar een grazend paard. Voor Nell altijd een spannende belevenis.
Na een laatste stukje groen door het gemeentelijk park van Zoersel komen we stilaan aan ons eindpunt. Aan de bushalte op de Turnhoutse baan nemen we de bus terug naar Antwerpen. Om hoe laat is de volgende bus? Met een smartphone is dat zo gepiept. Je scant de QR-code op het bord van De Lijn en meteen krijg je op het scherm een lijst met de eerstvolgende bussen in “real time”. Voor Nell hoeft dat technologisch wonder niet. Moe en tevreden ligt ze uitgestrekt op het voetpad en wacht geduldig. Zo kan het ook. Hond en baasje tevreden. Het was een mooie uitstap.